" တိမ္ေတာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူေတြအားလံုး လွပၾကသလို .....

အလည္လာၾကတဲ့သူမ်ားလည္း ........ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေၿမ့ၾကပါေစ။"

Shwe Pyi Resort, TRAVEL REVIEW

Feeling tired of hectic and crowded life in Yangon?
Don’t know or don’t have time for long holiday?
Planning for family day trip or looking for picnic spot?
Got affection for nature and green scenery?
If your answers are "YES" to above questions, I would recommend a place not far from crowded downtown where you can enjoy your time with your family. That place is called Shwe Pyi  Resort. It is just simply nice and easy place to chill out.
Detail address: No.99(c),Yangon- Bago Highway,10 mile, Bago,Myanmar.


We have been there on 20-Dec-14 with my daughter and my uncle’s family. It is located in Bago which is 50.1 km (31miles) away from North Okkalapa Township,Yangon and took about 57 minutes drive from Yangon.  It is good for short getaway.  Along the way, kids enjoyed the road trip as soon as we exited from crowded areas of the town. It was a sunny day and we saw many watermelon fruits piling near the road side for sales. You can feel the fresh air which breezed through open fields. 
We reached there about 11:00 am and kids were curious and thrilled by some wooden statues they saw while we were driving in.  We had to pay about 1,000 Ks (1.50 SGD) as entrance fees for each person and parking was free of charge.
As soon as we parked our car, we headed to the house of sculptures which is located as a small Island in the middle of the lake. It can be reached through wooden bridge. A lot of sculptures were at displays and different styles and art pieces can be found.  It was quite interesting to look around inside and you will probably feel creepy as well, if you are alone. It was not very bright inside and photo shooting is only good at outer parts of the shelter. Although my nieces enjoyed taking photos with several sculptures, my daughter were afraid of sculptures and stayed outside with her aunty on the bridge.
After that look-around, we took tram ride which cost 10,000 Ks (11.00 SGD). It was quite enjoyable and we all loved it. It took us through different displays of animals statues made of woods such as monkey, lions, elephants and tigers and so on. The tram driver stopped at each exhibit for a short while so that we can look around and take some snapshot with exhibits. 
We also stopped at green meadow where the kids enjoyed running around and playing.  We saw families and groups of youngsters having picnic and playing group activities out there. Some people are playing the guitars and singing under shady trees nearby the lake.  I am thinking of going out picnic like that on my next visit. It would also be a great spot for team building activities and events. That atmosphere will let you forget your stressful thoughts and very refreshing.
There were also some bungalows nearby lakeside available for those who wanted to stay overnight. Details can be checked online at their website (http://shwepyi.kmahotels.com).    
For us, after about 90 minutes tram ride, everybody was pretty much hungry and time for a big lunch. We headed to restaurant and it is two storey building with log cabin style. The decorations was also pretty awesome and you can see some animals statues nearby your dining tables as well. Tables were huge and quite a breezy place to sit and relax. It would be recommended to enjoy either romantic dinner with you loved ones or even a big family dinner. They had Myanmar, Chinese and Thai cuisines.  
We ordered, 2x chips and fried chicken, Kan Kong, dried-chilli chicken, sea food fried rice, tom yum soup, wild boar meat and fruit juices as drinks. Restaurant staffs were helpful and attentive. In terms of taste, it was average but we were hungry and we did finish all. However, it is quite pricy compared to local restaurants. Lunch cost us around 45,000ks (50 SGD for 3 adults and 3 kids, of course it is cheaper compared to Singapore! :) ).
Once we finished our late lunch, it all felt very full and satisfied and decided to go back.
We took our last pictures at the resort entrance with General Bandoola statue riding horse. After that, we hopped in our car and drove back to Yangon.  Kids were tired and all fall asleep on the way back home.  Only me and my uncle were talking to prevent ourselves from feeling sleepy.
Overall, it was an enjoyable day trip and I would give 3.5 stars out of 5.

Story by Kotaintauk.//

စူကာပင္မွစိန္ေခၚသံမ်ား

လြန္ခဲ ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္႐ာခန္ ့က ယခုစင္ကာပူဟုေခၚတြင္လာမည္ ့ စူကာပင္ေၿမပဲဆံကြ်န္းေလး၌္ အလြန္ထင္႐ွားခဲ ့ေသာေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခု႐ွိခဲ ့ေလသည္။ (မယံုမ႐ွိပါႏွင္ ့၊ ယခုဘုကစ္တီမားဟုေခၚသည္။)
ကမာၻအ႐ပ္႐ပ္႐ွိထိပ္သီးသုိင္းသမားမ်ားလာေ႐ာက္စုေဝး႐ာ အထိက႐ ေန႐ာတစ္ခုပင္ၿဖစ္ေပသည္။ ဆယ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ဆိုသလို “တုိတို(Toto)” ဟုေခၚတြင္ေသာ သုိင္းေလာကေခါင္းေဆာင္ေ႐ြးခ်ယ္ပြဲၾကီးကို က်င္းပေလ့႐ွိသည္။ အိႏိၵယ ၊ တ႐ုတ္ ၊ ဘဂၤလားေဒ ့႐ွ္ ၊ ၿမန္မာ ၊ ဖိလစ္ပိုင္ တို ့မွ သိုင္းသမားအမ်ားစုလာေ႐ာက္ၾကၿပီး အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားမွ သိုင္းသမား အနည္းစုလည္း လာေ႐ာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသည္။ ေဒသခံစူကာပင္လူမ်ိဴးမ်ားမွာ သုိင္းပညာ၌ပါခ်ီပါခ်က္ပင္ ၿဖစ္ေသာ္ၿငားလည္း အိမ္႐ွင္ၿဖစ္ေသာေၾကာင္ ့ပါဝင္ခြင္ ့႐ၾကေလသည္။

သို ့ေသာ္ကမာၻ ့သုိင္းေလာကမွစည္းမ်ဥ္းအ႐ သက္ဆိုင္႐ာလူမ်ိဴးတို ့၏ ႐ုိး႐ာဝတ္စံုၿဖင္ ့သာယွဥ္ၿပိဳင္႐မည္ၿဖစ္သၿဖင္ ့ စူကာပင္တုိ ့မွာ႐ုိး႐ာဝတ္စံုဟုေခၚစ႐ာပင္မ႐ွိေသာေၾကာင္ ့ကိုယ္တံုးလံုးၿဖင္ ့ဝင္ေ႐ာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾက႐မည္ၿဖစ္ေလသည္။ ၿပိဳင္ပြဲၾကီးမွာပါဝင္သူမ်ားၿပားေသာေၾကာင္ ့ ခုနစ္႐က္ခုႏွစ္လီ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမည္ၿဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ပြဲၾကီးၾကပ္ေ႐းဒိုင္လူၾကီးမ်ားအၿဖစ္ စူကာပင္လူမ်ိဴး ေလ႐ြံ ့လံုး ၊ ဂူ႐ွစ္ေထာင္ ႏွင့္ အတူတ႐ုတ္ၿပည္မွ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ေ႐ႊပန္းနဲ ့ဖြားဖြားတို ့ ကတာဝန္ယူေဆာင္႐ြက္မည္ၿဖစ္သည္။(ေ႐ႊပန္းနဲ ့ဖြားဖြားသည္သိုင္းေလာကတြင္ေ႐ပန္းစားခဲ ့သည္ ့ ေ႐ႊပန္းပြင္ ့ဖြားဖြား၏အစ္ကိုၾကီးၿဖစ္ၿပီး မၾကာေသးမွီကမွ စူကာပင္လူမ်ိဴးအၿဖစ္ convert လုပ္ထားသူၿဖစ္သည္။)

ၿပိဳင္ပြဲပထမေန ့ ဖြင္ ့ပြဲအေနၿဖင္ ့ ဘဂၤလားေဒ ့႐ွ္ သုိင္းသမား(ဘင္းၾကီး) ႏွင္ ့ ဖိလစ္ပိုင္သိုင္းကလ်ာ (ဖားေဒဝီ) တို ့၏ပြဲၿဖစ္သည္။ဘင္းၾကီးကအုတ္သယ္သုိင္းကြက္ ၁၆ ခ်က္ၿဖင္ ့ စတင္တိုက္ခိုက္သည္။ ဖားေဒဝီကလည္း ၾကမ္းတုိက္ေၿပာင္လက္ ၁၉ ကြက္ၿဖင္ ့ၿပန္လည္ခုခံ၏။ ဘင္းၾကီးကသူ၏တိုက္ကြက္မ်ားမထိေ႐ာက္သၿဖင္ ့ဝ႐ိန္တို ့ကြက္ ၂၈ ကြက္ကိုသံုးၿပီး ဖားေဒဝီ၏ အေပ်ာ ့ပိုင္းေန႐ာမ်ားကိုေ႐ြးၿပီး တို ့သည္။ သို ့ေသာ္ဖားေဒဝီက အသာအ႐ာေ႐ွာင္႐င္း ဘင္းၾကီးကအေပ်ာ ့ပိုင္းကို မတို ့ႏုိင္မွီ ခ်က္ေကာင္းကို ကိုင္ခဲ ့ေလၿပီ။
မည္သည္ ့အခ်ိန္ကမည္သို ့ထြက္လာသည္မသိေသာမ်က္စည္းတံကဘင္းၾကီး၏ ႏွာေခါင္းဝသို ့ေထာက္ကာ ႏွာေၾကာပိတ္လိုက္ေလ ၿပီ။ဘင္းၾကီးမ်က္လံုးကလယ္ကလယ္ၿဖင္ ့ဖားေဒဝီအား႐ွဴံးနိမ္ ့သြားခဲ ့ေလၿပီ။ ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပေ႐းေကာ္မတီက ေနာက္တစ္ပြဲစတင္႐န္ ေၾကညာလိုက္သည္။

ဒုတိယပြဲစဥ္အၿဖစ္ ၿမန္မာၿပည္မွသိုင္းသမား “အတက္တိုဂြတုိ” ႏွင္ ့စူကာပင္လူမ်ိဳး ဆန္ခ်ပ္ကူသုိင္းသမား “ပါေလ႐ာဆြန္မိုင္”တို ့ပင္ၿဖစ္သည္။ အတက္တို ကသူ ့အ႐ပ္ႏွင္ ့ ႏွစ္ဆေလာက္ၿမင္ ့ေသာ သံတုတ္ၾကီးတစ္ေခ်ာင္းကို ထမ္းၿပီး ၿပိဳင္ပြဲကြင္းအတြင္းသို ့ဝင္လာသည္။ ပ႐ိတ္သတ္က အတက္တို၏ သံတုတ္ၾကီးကိုၾကည္ ့ၿပီးဟင္ခနဲဟာခနဲၿဖစ္ကုန္ေလသည္။ အတက္တုိ၏ေ႐ာင္း႐င္းမ်ားကေတာ ့ သိပ္မအံ ့ႀသ။ “သူကဒီလိုပဲ ႐ုံးမွာအခ်ိန္ပိုေနၿပီး လစ္႐င္လစ္သလို အလုပ္ထဲက ပိုက္ေတြခိုးခိုးလာတတ္တယ္ေလ။ ဒီေတာ ့သူဒီတုတ္ေလာက္ေတာ ့ အသာေလးထမ္းႏုိင္ပါတယ္။”ဟု အတက္တို ႏွင္ ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ၿဖစ္ခဲ ့ဖူးေသာ “အတြင္းအားဘု႐င္ေပါက္လွ”ကပ႐ိတ္သတ္ဘက္ကို ေအာ္ေၿပာလိုက္ေသး၏။

ၿပိဳင္ပြဲကြင္းအတြင္းေ႐ာက္သည္ႏွင္ ့အတက္တိုက သူထမ္းလာေသာတုတ္ၾကီး၏လ်ိဳ ့ ဝွက္ခလုတ္ကိုႏွိပ္လိုက္႐ာ တုတ္မွာေလထဲသို ့ ႐ုတ္တ႐က္ေၿမာက္တက္သြားၿပီး ႏွစ္ပိုင္းၿဖစ္သြားသည္။ မေ႐ွးမေႏွာင္းဆိုသလိုပင္ တုတ္ပိုင္းမ်ား၏ထိပ္တဖက္ဆီမွ ၾကက္တက္ပံုစံအတထစ္ၾကီးတစ္ခုစီထြက္လာသလို အၿခားတဖက္ဆီမွလည္း လက္ကိုင္ကြင္းၾကီးမ်ားထြက္လာေလသည္။ ထုိ ့ေနာက္ ေလေပၚမွၿပန္အက် အတက္တိုကက်င္လည္စြာဖမ္းၿပလုိက္ေလသည္။ စူကာပင္ၿပိဳင္ဘက္ ပါေလ႐ာဆြန္မိုင္က အတက္တို၏လက္နက္ဆန္းကို အနည္းငယ္ထိတ္လန္ ့သြားေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသူပီပီ ဂ႐ုမစိုက္သလိုၿပဳကာၿပိဳင္ပြဲအတြင္းသို ့သူ၏ ဆန္ခ်ပ္ကူၾကီးကိုင္ကာ လန္းလန္းလန္းလန္းၿဖင္ ့ ဝင္လာေလသည္။

ပြဲစေလၿပီ။ “အတက္တို႐ုိက္ခ်က္ မိုးသို ့တက္”ဟုေအာ္ကာ အတက္တိုကခုန္ဝင္ၿပီး ဆြန္မိုင္ကို႐ုိက္ခ်လိုက္သည္။ ဆြန္မိုင္ကလည္းသတိေကာင္းသူပီပီ ေနာက္သို ့ေၿခတစ္လွမ္းဆုတ္ၿပီးသူ၏ဆန္ခ်ပ္ကူကိုၾကက္ေၿခခတ္ပံုစံလုပ္ၿပီးခံေပးလိုက္ေလသည္။ ေဖ်ာင္းခနဲ က်ယ္ေလာင္ေသာၿမည္သံႏွင္ ့အတူ ႏွစ္ဦးစလံုးေနာက္သို ့အသီးသီးလန္ထြက္သြားၾကသည္။ ဆြန္မိုင္၏သံမဏိ ဆန္ခ်ပ္ကူဒဏ္ေၾကာင္ ့အတက္တို လက္အနည္းက်င္သြားေလ၏။ ဒါကိုသတိထားမိလိုက္ေသာ ဆြန္မိုင္ကငါးခူၿပံဳးၿပံဳးလုိက္ၿပီး ဆန္ခ်ပ္ကူၾကီးကိုေဝ ့ကာ အတက္တိုကို ကန္ ့လန္္ ့ၿဖတ္႐ိုက္ခ်လိုက္ေလသည္။ အတက္တိုကလွပစြာေ႐ွာင္႐င္း ဆြန္မိုင္၏ ေခါင္းေပၚမွေက်ာ္ကာေနာက္သို ့ တစ္ပတ္ကြ်မ္းပစ္လိုက္ေလသည္။ ထို ့ေနာက္ ဆြန္မိုင္၏ ေနာက္တည္ ့တည္ ့တြင္ မတ္တပ္႐ပ္အေနအထား ေလထဲမွၿပန္က်ကာ ဆြန္မိုင္အား သူ ့ အတက္တိုတစ္ခုၿဖင္ ့ခြဆံုေန႐ာတစ္ခုသို ့ အားကုန္ထိုးလိုက္ေလသည္။အၿဖစ္အပ်က္မွာၿမန္ဆန္လြန္းသၿဖင္ ့ဆြန္မိုင္မွာ ကာကြယ္လိုက္ခ်ိန္မ႐ဘဲ မ်က္ႏွာၾကီးနီၿပီး “ဒီေန ့4D… 4D..မထိုး႐ေသးဘူး” ဟုညွစ္ေအာ္ကာလဲက်သြားေလေတာ ့သည္။ ၿမန္မာအတက္တုိက စူကာပင္ဆြန္မိုင္အား သိုင္းကြက္သံုးကြက္ထဲ ႏွင္ ့ထူးကဲစြာ အၿပတ္အသတ္ အႏုိင္ယူသြားေလၿပီ။ ၿမန္မာဘက္မွလာေ႐ာက္ၾကည္ ့႐ူေနေသာ ပ႐ိတ္သတ္ကဝါးလက္ခုပ္မ်ားတီးၿပီး အတက္တိုကို ႀသဘာေပးၾကသည္။ ၿမန္မာတို ့၏ သိုင္းပညာအစြမ္းကားလြန္စြာၾကီးမားေပစြ။

ၿပိဳင္ပြဲမ်ားမွာ မ်ားၿပားလွေသာ္လည္း ဤဝတၳဳသည္ အခန္းဆက္သိုင္းဝတၳဳမဟုတ္သၿဖင္ ့ၿမန္မာ ့ ထိပ္သီးသိုင္းသမားမ်ား၏ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို သာအတိုခ်ံဴး၍ ေဖာ္ၿပၿခင္းကို စာဖတ္ပ႐ိတ္သတ္အေနၿဖင္ ့ စာေ႐းသူအားနားလည္ေပးေစခ်င္ပါသည္။ (နားလည္ေအာင္႐ွင္းၿပတာေတာ္ေတာ္႐ွည္သြား၏။)

ေနာက္ထပ္အထိက႐ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုကိုတင္ဆက္ပါအံုးမည္။ ၿမန္မာဘက္မွ အတြင္းအားဘု႐င္အ႐ိပ္မဲ့
ဓားေပါက္လွႏွင့္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ပန္ဂ်ပ္ၿပည္နယ္သား ဂတ္တက (Gatka) ဓားသိုင္းသမား မန္ဒူဂူတို ့ ၏ၿပိဳင္ပြဲေပတည္း။ ေပါက္လွမွာ အတြင္းအားႏွင္ ့ခြန္အားအ႐ာ၌သာ သန္မာသည္မဟုတ္ ၿမန္မာ ့ သိုင္းပညာမ်ားၿဖစ္သည္ ့ ဗန္တို ၊ ဗန္႐ွည္ အၿပင္ လူသိနည္းေသာ ဗန္လတ္ပညာကိုပင္ ဒလ တဖက္ကမ္းသို ့ေလွထိုးခတ္ကာသြားေ႐ာက္သင္ယူခဲ ့သူၿဖစ္၏။

ပြဲစသည္ႏွင္ ့ဓားပညာကိုအဓိကထားေသာ မန္ဒူဂူသည္ေပါက္လွကို သူ၏ “႐က္စက္စီနီယာ”တိုက္ကြက္ၿဖင္ ့ ဒ႐စပ္ဝင္ေ႐ာက္တိုက္ခိုက္သည္။ ေပါက္လွကလည္း သူ၏ေက်ာ္ၾကားေသာဗန္႐ွည္ “အၿပံဳးနဲ ့့မိတ္ဖြဲ ”့ ဓားသိုင္းၿဖင္ ့ခုခံကာကြယ္၍တန္ၿပန္တိုက္ခိုက္သည္။ မန္ဒူဂူ၏ တိုက္ကြက္မ်ားမွာ ႐က္စက္သလို အခန္ ့မသင္ ့ ပါက တစ္ခ်ီတည္းႏွင္ ့ အၿပဳတ္ၿဖဳတ္ႏုိင္ေသာအကြက္မ်ားၿဖစ္သည္။ ေပါက္လွ အေတြ ့ အၾကဳံ႐ွိေသာေၾကာင္ ့သာ ပြတ္ကာသီကာေ႐ွာင္ႏုိင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ႏွစ္ဦးသားတိုက္ခိုက္ၾကသည္မွာ သိုင္းကြက္ ၇၀ ေက်ာ္ခဲ ့ ေလၿပီ။ ပြဲအစ၌ မန္ဒူဂူကဖိ၍တိုက္ခိုက္ေနေသာ္လည္း ေ႐႐ွည္၌မူ ခြန္အားဗလအၿပင္ စိတ္ဓာတ္ပါခိုင္မာလွေသာ ၿမန္မာသိုင္းသမား ေပါက္လွကိုမယွဥ္ႏုိင္ေပ။ တစ္ၾကိမ္တြင္မူမန္ဒူဂူကသူ၏ “ေ႐ွာင္တခင္ခြင္ ့႐က္႐ွည္ယူ” ဓားၿဖင္ ့မိုးၿပီးအခုတ္ ေပါက္လွကလွည္ ့ ေ႐ွာင္ၿပီး ေနာက္ေက်ာကို ပိတ္ကန္လိုက္႐ာ မန္ဒူဂူမွာ အ႐ွိန္လြန္ၿပီး ေ႐ွ ့ကိုဟတ္ထိုးလဲကာ ေ႐ွ ့ သြား ၄ ေခ်ာင္းက်ဳိးသြားေလသည္။

နဂိုကမွ ေမာေနသၿဖင္ ့ သိကၡာအ႐ သာ လိုက္လံတိုက္ခိုက္ေနေသာ္လည္း ယခုအခါ သြားပါက်ိဳးၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင္ ့ သြားတုတပ္႐မည္ ့ အေ႐းေတြးကာစိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အ႐ွူံ့းေပးလိုက္ေလေတာ ့သည္။ သို ့ေသာ္လည္း ၾကင္နာတတ္ေသာ ေပါက္လွကၿပိဳင္ပြဲအၿပီးလက္ဆြဲႏုတ္ဆက္႐င္းမန္ဒူဂူ၏ ကြမ္းဂ်ိဴးတက္ေနေသာသြား ၄ ေခ်ာင္း သူ ့ ေၾကာင္ ့က်ိဴးသြားၿခင္းအတြက္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ၊ သူ ့အသိ ကုလားသြားစိုက္ဆ႐ာဝန္ တစ္ေယာက္ထံသို ့လမ္းညႊန္ေပးလိုေၾကာင္း ကို တ႐ုတ္ဘာသာၿဖင္ ့ ယဥ္ေက်းစြာေၿပာ႐ာ မန္ဒူဂူကသြားခ်ိဴးပစ္ယံုမကဘဲ လူကိုပါဆဲေသးသည္ထင္သၿဖင္ ့ စိတ္ဆိုးေသာေၾကာင္ ့ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းၿဖစ္သြားေသး၏။ မည္သို ့ပင္ဆိုေစ ထိုပြဲသည္ ကမာၻအ႐ပ္႐ပ္၌ မည္သည္ ့ အားကစားၿပိဳင္ပြဲတြင္မဆို သံုးေလ ့႐ွိသည္ ့ “Fair Play” ကိုၿမန္မာလူမ်ိဴးသိုင္းသမားက ထင္ထင္႐ွား႐ွားၿပသလိုက္ေသာပြဲပင္တည္း။

ဤသို ့ၿဖင္ ့ၿပိဳင္ပြဲ၏ ဆ႒မေန ့သို ့ပင္ေ႐ာက္႐ွိခဲ ့ေလၿပီ။ ၿမန္မာသိုင္းသမားမ်ားမွာ ပညာ႐ည္ၿပည္ ့ ဝ ၾကကာ ပြဲတုိင္းႏုိင္ၾကသၿဖင္ ့ အၿခားႏုိင္ငံမွသိုင္းေလာကသားမ်ားပင္ မနာလိုၿဖစ္ၾကသည္။ ထို ့ ေၾကာင္ ့စူကာပင္ဒိုင္လူၾကီး ေလ႐ြံ ့လံုး ၊ ဂူ႐ွစ္ေထာင္ အပါအဝင္ ေ႐ႊပန္းနဲ ့ဖြားဖြားပင္လွ်င္ သူတို ့ စူကာပင္မ်ားသိုင္းေလာကေခါင္းေဆာင္ မၿဖစ္ႏိုင္ေလၿပီလားဟု အတြင္းက်ိတ္ ပူပန္စၿပဳလာေခ်ၿပီ။ ၿမန္မာၿပည္မွ ဒီတၾကိမ္ပါဆို ဒုတိယအၾကိမ္ေၿမာက္ သိုင္းေလာကေခါင္းေဆာင္ ေပၚထြက္လာအံုးမည္ေလာဟု စိုး႐ိမ္ေနေလၿပီ။ (မွတ္ခ်က္၊ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ၿမန္မာမ်ားထဲမွ သိုင္းေလာကေခါင္းေဆာင္ ၿဖစ္ခဲ ့ဖူးေသာ ကိုတိမ္ေတာက္မွာ သိုင္းေလာက၏ ႐က္စက္မွုူတို ့ကို မႏွစ္သက္ေတာ ့သၿဖင္ ့သိုင္းေလာကကိုေက်ာခိုင္းကာ Facebook ကိုသာၿငိမ္းခ်မ္းစြာကစားေနေတာ ့ သည္။)

စူကာပင္တို ့၏ စိုး႐ိမ္မွူမ်ိဴးေစ ့တို ့အပင္ေပါက္ခဲ ့ေလၿပီေလာ။ တစ္ခ်ိန္က လြန္စြာေက်ာ္ၾကားခဲ ့ေသာ ဝူတန္ ၊ ေအာ္ေမ ့၊ ခြန္လြန္ ႏွင္ ့အၿခားဂိုဏ္းၾကီးမွသိုင္းသမားတို ့မွာ အုပ္စုပြဲ၌ ပင္ၿပဳတ္ခဲ ့ ၾကေလသည္။ အ႐ွူံးအမားတို ့ထံုးစံအတိုင္း ေငးၾကည္ ့ေနၾက႐ုံမွတပါး မတတ္ႏုိင္ၾကေလၿပီ။ အေၾကာင္းမွာကား ေနာက္ဆံုးဆန္ကာတင္ သိုင္းသမားမ်ားမွာ ၿမန္မာမ်ားၿဖစ္ၾကသည္။ ၿပိဳင္ပြဲေကာ္မတီဝင္ ေလ႐ြံ ့လံုးက “အခု ေနာက္ဆံုးပြဲ အေနနဲ ့ ပုလင္းနမ္းမင္းသားၾကီး ႏွင္ ့ အတြင္းအားဘု႐င္ေပါက္လွ လို ့ဘဲ ၿဖစ္္ပါတယ္”ဟုစိတ္မပါ ့တပါ ၿဖင္ ့ေၾကညာလိုက္ေလသည္။

ပုလင္းနမ္းမင္းသားၾကီး ႏွင္ ့ အတြင္းအားေပါက္လွတို ့မွာလည္း အတြင္းသိမ်ားပီပီ ႐ယ္က်ဲက်ဲၿဖင္ ့ ကြင္းအတြင္းသို ့ဝင္လာၾကၿပီး ဒိုင္လူၾကီးမ်ား ဘက္သို ့လွည္ ့ကာ ေလးစားသမွူၿဖင္ ့ အသီးသီး လက္ခလယ္ေထာင္ၿပၾကေလသည္။ (မွတ္ခ်က္ ၊ ထုိအခ်ိန္က လက္ခလယ္ေထာင္ၿပၿခင္းသည္ အလြန္ယဥ္ေက်းၿပီး အဆင္ ့အတန္းၿမင္ ့ေသာအၿပဳအမူၿဖစ္သည္။) သို ့ေသာ္ေနာက္ဆံုးပြဲ ၿဖစ္သည္ႏွင့္အညီ လက္ခ်ည္းသက္သက္သာယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမည္ၿဖစ္သည္။

ပုလင္းနမ္းမင္းသားၾကီးမွာ ၿမန္မာသိုင္းေလာက၌တစ္ဦးတည္းေသာ အ႐က္မူးသိုင္းသမားၿဖစ္သည္။ ေသာက္သက္႐င္ ့သလို အ႐က္မူးသိုင္းက်င္ ့စဥ္လည္းၿပင္းသူၿဖစ္သည္။
အမ်ားေမွ်ာ္လင္ ့ခဲ ့ေသာ ပြဲစေလၿပီ။ ပုလင္းနမ္း မင္းသားၾကီးက “ေ႐မေ႐ာခြက္ခ်င္” တိုက္ကြက္ၿဖင္ ့ စတင္ၿပီးေသြးတိုးစမ္းကာ တုိက္လိုက္သည္။ ေပါက္လွအဖို ့သူေမွ်ာ္လင္ ့ထားသည္ ့ အတိုင္းတိုက္လာသည္မို ့“အၿမည္းစားဗိုက္တင္း” အကြက္ၿဖင္ ့ကာကြယ္လိုက္သည္။ ပုလင္းနမ္းကလည္းေခသူမဟုတ္ “ခြက္မလဲၾကည္ ့ေန” အကြက္ၿဖင္ ့အလစ္ကိုေခ်ာင္းတိုက္၏။ ေပါက္လွက ဗန္လတ္ပညာ၏ အလယ္အလတ္ၿဖစ္ေသာ “အေၾကာင္းၿပအေပါ ့သြား” အကြက္ၿဖင္ ့ တန္ၿပန္တိုက္ေလသည္။ ဤသို ့ၿဖင္ ့ဘတစ္ၿပန္ က်ားတစ္ၿပန္ တိုက္ခိုက္႐င္း ထိပ္သီး သိုင္းကြက္ေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္မွ်ပင္႐ွိေခ်ၿပီ။ အႏုိင္အ႐ွူံးက မေပၚေသး။ တစ္ေယာက္က နား႐ြက္ဆြဲလိုက္ ၊ တစ္ေယာက္က နား႐င္းအုပ္လိုက္ ၊ တစ္ေယာက္က နဖူးေတာက္လိုက္ ၿဖင္ ့ ေခါက္ဆြဲစားေနၾကသည္။

ပ႐ိတ္သတ္ၾကီးကလည္း တခဲနက္ တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။ ဒိုင္လူၾကီးမ်ားလည္း အိမ္ၿပန္ခ်င္ေနၾကၿပီ။ ေနာက္ဆံုး၌ ဒိုင္လူၾကီးမ်ား ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ဒံုးဒံုးခ်လိုက္ၾကသည္။ “ေဟ ့..႐ပ္လိုက္ၾက” ဟု ေလ႐ြံ ့လံုး ကေအာ္ကာ တားလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေခါက္ဆြဲစားေန႐င္းမွ “ဘာလဲဗ်ာ” ဟူေသာသေဘာၿဖင္ ့ႏွစ္ေယာက္သားလွည္ ့ ၾကည္ ့ၾကသည္။ ဤတြင္မွ ဒိုင္လူၾကီးမ်ားက “ေမာင္မင္းတို ့လက္႐ည္ ဟာ သူမသာ ကိုယ္မသာဘဲ၊ က်ဴပ္တို ့ဆက္ၾကည္ ့ေန႐င္ က်ဴပ္တို ့အိမ္ကမိန္းမေတြက်ဳပ္တို ့အိမ္ၿပန္မလာေတာ့ဘူးထင္ၿပီး ေနာက္အိမ္ေထာင္ၿပဳသြားႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင္ ့ေမာင္႐င္ တို ့ကို ပထမဆံုးအၾကိမ္အၿဖစ္ Toto သိုင္းေခါင္းေဆာင္ေ႐ြးပြဲ ႐ာဇဝင္မွာ မ႐ွိဘူးတဲ ့ပူးတြဲခ်န္ပီယံဆုကို ခ်ီးၿမွင္ ့လိုက္တယ္။”ဟုေၿပာကာ သိုင္းသမားႏွစ္ဦးအား ဆုအသီးသီးကိုခ်ီးၿမွင္ ့လိုက္ေလသည္။ သိုင္းသမားမ်ားကလည္း ဒိုင္လူၾကီးမ်ားအား လက္ဆဲြႏုတ္ဆက္ၾကၿပီး လက္ခလယ္မ်ားထပ္ေထာင္ၿပၾကေလသည္။

ဤသို ့ၿဖင္ ့........ထိပ္ထိပ္က်ဲသိုင္းေခါင္းေဆာင္ေ႐ြးပြဲၾကီးမွာေအာင္ၿမင္စြာ အဆံုးသတ္ခဲ ့ေလသည္။ သို ့ေသာ္ ပ႐ိတ္သတ္ၾကီးအပါအဝင္ မည္သူမွ်မသိလုိက္သည္ ့အခ်က္မွာကား ထုိပူးတြဲသိုင္းေလာက ထိပ္ေခါင္ႏွစ္ေယာက္မွာ အၿငိမ္းစားသိုင္းေလာကေခါင္းေဆာင္ၾကီး ကိုတိမ္ေတာက္၏ တပည္ ့ ကေလးမ်ားၿဖစ္ေနၿခင္းေပတည္း။

အမွာစကား
ဤဝတၳဳၿဖင္ ့သက္ဆိုင္သူ သူငယ္ခ်င္းဇာတ္လိုက္မ်ားအားက်ီစယ္ဂုဏ္ၿပဳလုိက္ေပသည္။

ေ႐အိုးေလးတစ္လံုးအေၾကာင္း

ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက အိႏၵိယၿပည္က ရြာကေလးတစ္႐ြာမွာ ေ႐ထမ္းသမားတစ္ေယာက္႐ွိသတဲ့။သူဟာ ႐ြာထဲမွာ႐ွိတဲ့့အိမ္ေတြကို မနက္တိုင္းေ႐ထမ္းပို ့ ႐တယ္။ ႐ြာထိပ္မွာ႐ွိတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲကေ႐ကိုခပ္လိုက္္၊ ႐ြာထဲကိုေ႐ေတြသယ္လိုက္နဲ ့ေပါ ့။
အဲဒီ ့ေ႐ထမ္းသမားမွာ ေ႐အိုးႏွစ္လံုး႐ွိသတဲ့။ တစ္လံုးက အေကာင္းပကဓိ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္လံုးကေတာ့ အက္ေၾကာင္းတစ္ခုပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အက္ေနတဲ့အိုးကသယ္ႏုိင္တဲ့ေ႐ပာာ ႐ြာထဲကိုေ႐ာက္တဲ့အခ်ိန္ဆို ထက္ဝက္ေလာက္ပဲက်န္တာေပါ ့။

ဒီလိုနဲ ့ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ ေကာင္းတဲ့့အိုးက ေ႐အၿမဲၿပည့္ၿပည့္ဝဝ သယ္ႏုိင္ေတာ့ သူ ့ ကိုယ္သူအၿမဲဂုဏ္ယူသတဲ့။ အက္ေၾကာင္းပါတဲ့အိုးကေတာ့ သူ ့႐ဲ ့ခြ်တ္ယြင္းခ်က္အတြက္ စိတ္ထိခိုက္ၿပီး သိမ္ငယ္ေနတာေပါ ့။တေန ့မွာ အက္ေနတဲ့အိုးက ေ႐ထမ္းသမားကိုေၿပာတယ္၊ “သခင္.. ကၽြန္ေတာ္ေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႐ွက္မိတယ္။ သခင္ကိုလဲေတာင္းပန္ပါတယ္။”လို ့
ေၿပာေတာ့၊ ေ႐ထမ္းသမားက “ ဘာၿဖစ္လို ့ ႐ွက္ၿပီးဘာကိုေတာင္းပန္ခ်င္တာလဲ” လို ့ ေမးတယ္။ အက္ေနတဲ့ေ႐အိုးက “ကၽြန္ေတာ့္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ႐ွိတဲ့ အက္ေၾကာင္းေၾကာင့္ သယ္တဲ့ေ႐႐ဲ ့့ထက္ဝက္ေလာက္ကိုသာ လို႐ာခ႐ီးကို သယ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအက္ေၾကာင္းေၾကာင့္သခင္ဟာ အလုပ္ေတြပိုၿပီးလုပ္႐တဲ့အၿပင္ သခင္ ့ ၾကိဳးစားအားထုတ္တာနဲ ့ထပ္တူညီတဲ့ ႐လာဒ္ကို မခံစား႐ဘူး။ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႐ွက္ၿပီး သခင့္အေပၚမွာ မတ႐ားသလို ခံစား႐တာပါ။” ဟုေၿပာေလ၏။

ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ ေ႐ထမ္းသမားက အက္ေနတဲ့အိုးကို ဂ႐ုဏာသက္ၿပီး “ေကာင္းၿပီ မင္း႐ဲ ့စိတ္မေကာင္းၿဖစ္တာကို သခင္နားလည္ၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ အခု စိတ္ညစ္တာကို ခဏေမ့ၿပစ္ၿပီး ဒီေန ့ စမ္းေခ်ာင္းကေန ႐ြာကိုအၿပန္ ၊ လမ္း႐ဲ ့ တဖက္တည္းမွာေပါက္ေနတဲ့ ပန္း႐ုိင္းေလးေတြကိုသတိၿပဳေစခ်င္တယ္။” လို ့ ေၿပာတယ္။ အက္ေနတဲ့အိုးလည္း သူ ့ သခင္ေၿပာတဲ့အတိုင္းသတိၿပဳၾကည့္တယ္။ အေ႐ာင္စံုတဲ့ေတာပန္းကေလးေတြပြင့္ေနတာေတြ ့ေတာ့ သူနဲနဲေတာ့ေပ်ာ္ၿပီးၾကည္ႏူးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ႐ြာကိုေ႐ာက္ေတာ ့ ေ႐က ထက္ဝက္ေလာက္ ယိုၿမဲၿဖစ္ေနတာေတြ ့ၿပီးစိတ္ညစ္႐ၿပန္တာေပါ ့။

ဒါကိုေတြ ့တဲ့သခင္က“ ဘယ္လိုလဲ? လမ္းမွာေတြ ့ ခဲ့တဲ့ပန္းေတြလွတယ္မို ့လား? အဲ ့ ဒီပန္းေတြဟာ မင္း႐ဲ ့ဘက္အၿခမ္းမွာပဲ ႐ွိေနၿပီး တၿခားေကာင္းတဲ့အိုး႐ဲ ့ ဘက္မွာမ႐ွိတာကိုေ႐ာ မင္းသတိထားမိ႐ဲ ့လား? သခင္ဟာမင္း႐ဲ ့ အားနည္းခ်က္ကို သိတဲ ့ အတြက္ အဲဒါကိုအေကာင္းဆံုးအသံုးခ်ခဲ့တယ္။

မင္း႐ဲ ့အက္ေၾကာင္း႐ွိတဲ့ဘက္ကိုအေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ပန္းပင္ေတြဘက္မွာ ထားၿပီး သခင္ဟာ အပင္ေတြကိုေ႐ေလာင္းေပးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္။ သခင္ဟာ ဒီေတာပန္းကေလးေတြကို ခူးၿပီးအိမ္မွာ နတ္ဘု႐ားကိုလႉတယ္။ အိမ္ထဲမွာလဲ လႉထားတဲ့ပန္း႐နံ ့ ေတြနဲ ့ သင္းၿပီးေမႊးေနတယ္။ ဒီလိုစိတ္ၾကည္ႏူးမႉေတြဟာ မင္းမွာ႐ွိေနတဲ့ေ႐ယုိေစတဲ့ အက္ေၾကာင္းေလးသာမ႐ွိခဲ့႐င္ ဘယ္ၿဖစ္လာပါ ့မလဲဲ။ တို ့ ေတြအားလံုးမွာ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ကိုယ္စီ႐ွိၾကတာပါပဲ၊ ကိုယ့္႐ဲ ့အားနည္းခ်က္ကို သိထား႐င္ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ကေန အလွတ႐ားသို ့မဟုတ္ ေအာင္ၿမင္ၿခင္းကိုဖန္တီးႏုိင္စၿမဲပဲ၊ ဒီခြ်တ္ယြင္းခ်က္ဟာ ႐ွက္စ႐ာ မဟုတ္သလို၊ ေတာင္းပန္စ႐ာလဲ မဟုတ္ပါဘူး”လို ့့ ေ႐ထမ္းသမားက အက္ေၾကာင္း႐ွိတဲ့အိုးကေလးကို ႐ွင္းၿပလိုက္ေလသတညး္။

မွတ္ခ်က္
ပံုၿပင္ေလးကိုဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာၿပန္႐င္း သင့္ေတာ္သလိုမြမ္းမံလိုက္ပါတယ္။
Original Stories ကိုဖတ္ခ်င္ခဲ့႐င္ေတာ့ ေအာက္က Link ေတြကတဆင့္သြားႏုိင္ပါတယ္။
http://www.story-lovers.com/listscrackedpotstory.html#crackedpotonline
http://www.lovethissite.com/crackedpot/

လမင္းၾကီးႏွင့္စကားေၿပာၿခင္း

ညစာစားေသာက္အၿပီး ေနာက္ေဖးၿပတင္းေပါက္္ဖက္အထြက္ မ်က္စိက ေကာင္းကင္ ဆီ ေ႐ာက္သြားမိသည္။ လမင္းၾကီးက ထိန္ထိန္သာေန တာေတြ ့မွ “ဟာ ဒ ီေန ့နယုန္လၿပည့္ေန ့ပါ လားဆိုတာ သတိ႐သြား၏။”

ကေလးတုန္းကဆို ဒီလိုလသာ႐င္ ကစားလို ့သိပ္ေကာင္း။ ညစာထမင္းစားၿပီးတာနဲ ့ အိမ္ေ႐ွ ့လမ္းမကိုထြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ လူစု၊ ၿပီး႐င္ ႐ွိသမွ်ကစားနည္းကုန္ေအာင္ေဆာ့ေတာ့တာပဲ။ ဗုတ္တလုတ္တေစ ၱေဆာ့မလား ၊ ဆစ္ဆလီ ဘာ႐ြက္လဲ ေဆာ့မလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ပံုၿပင္ပဲစုၿပီးေၿပာၾကမလား။ ညနဲနဲနက္လာလို ့ အေမေတြက အသီးသီးေအာ္ေခၚေတာ့မွ မၿပန္ခ်င္ ၿပန္ခ်င္နဲ ့လူစုခြဲၿပီး အိမ္ကိုၿပန္ၾကတာ။

လူပ်ိဳေပါက္ၿဖစ္လာၿပန္ေတာ့လည္း လသာေန႐င္ ဂီတာစုၿပီီးတီးၾကေအာ္ၾက ၊ လေ႐ာင္ေအာက္မွာေ႐ာက္တတ္႐ာ႐ာေလးေတြစုၿပီး ေၿပာလိုက္ၾက၊ ႐ယ္ၾကေမာၾက။ တန္ေဆာင္မုန္းလၿပည့္ညေတြ ဆို အေပ်ာ္ဆံုးေပါ့။ ႐ပ္ကြက္က ကာလသားေခါင္း အစ္ကိုေတြနဲ ့ ၾကက္သားနဲ ့ ဘူးသီးကာလသားခ်က္ေလးခ်က္ ၊ ႐ွိသမွ် လူငယ္ေတြ လိုက္ႏႉိး ၊ ၿပီး႐င္ စုၿပီးေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါး စားၾကတာေပါ့။ ညဥ့္နဲဲနဲ နက္ၿပီး သက္ၾကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ေလာက္ေ႐ာက္ၿပီဆို က်ီးမႏူိးပြဲ ေဆာ့ၾကၿပီ။ မနက္ေလးနာ႐ီေလာက္ေ႐ာက္မွ အိမ္ၿပန္အိပ္ၾက။ အ႐မ္းေပ်ာ္ဖို ့ ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြေပါ့။……….

တခါတေလက်ေတာ့လည္း လသာ႐င္ အိမ္ေ႐ွ ့ၿခံဝိုင္းေလးထဲမွာ ကုလားထိုင္ေလးေတြခ် ၊ အေမက လက္ဖက္သုတ္ ဂ်င္းသုတ္ေလးသုတ္ ၊ ေ႐ေႏြးၾကမ္းေလး တဖူးဖူးမႉတ္ေသာက္႐င္း မိသားစု စကားေၿပာၾက။ အေမတို ့ အေဖတို ့ကငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြၿပန္ေၿပာ ၊ အေဖကေ႐ႊေတာင္ၿမိဳ ့နယ္ ၊ က်ီးသဲ ဇာတိ ဆိုေတာ့ သူတို ့႐ြာက “ဝ” ဘု႐ားအေၾကာင္း ၊ နတ္ေ႐ကန္အေၾကာင္းေတြ ၊ ဧ႐ာဝတီ ၿမစ္ထဲမွာ ေသာင္ေတြထြန္းလို ့ ေသာင္ေပၚမွာ သြားေဆာ့႐င္ ေပ်ာ္စ႐ာ ဘယ္လိုေကာင္းတယ္ ၊ သူတို ့ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ေ႐ႊနတ္ေတာင္ ဘု႐ားပြဲက ဘယ္ပံု ဘယ္မွ် စည္ကားသည္ စသၿဖင့္ ၿပန္ေၿပာၿပတယ္။ အေဖ တို ့ အေမတို ့ေၿပာတာနားေထာင္လိုက္ ၊ ေ႐ေႏြးၾကမ္းေလး ေသာက္လိုက္္၊ ေလနဲ ့အတူပါလာတဲ့ ညေမႊးပန္း ႐နံ ့ေလးေတြ ႐ႉ ႐ႉိက္လိုက္ ၊ ထိ္န္ထိန္သာေနတဲ့ လမင္းၾကီးကို ၾကည့္လိုက္နဲ ့ အဟုတ္ပဲေပါ့။………..

ေအာ္အခုမ်ားက်ေတာ့လည္း……….
လမင္းၾကီးေ႐ မင္းကပဲ ေန႐ာမွားၿပီးသာေနတာလား?
ငါကပဲ ေန႐ာလြဲၿပီီးေ႐ာက္ေနတာလား?
အ႐င္တုန္းက လသာတဲ့ညေလးေတြ လြမ္းလိုက္ပါဘိ။…………

အိပ္မက္တံခါးတစ္ခုပြင့္ခ်ိ္္န္

ေက်ာင္းၿပီးသြား ကတည္းက အခုဆို ေလးလေၿမာက္ၿပီ၊ အိမ္ကိုလဲၿပန္လည္ခ်င္ေနၿပီ ၊ စၿပီးေက်ာင္းလာတက္ကတည္းက မၿပန္ၿဖစ္တာ။ First Semester နဲ ့ Second Semester ၿပီးတုန္းကလည္း ေက်ာင္း လခ ႐ွာ႐တာနဲ ့မၿပန္ၿဖစ္ခဲ့။ ေအာ္ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့လည္း အလုပ္႐ဖို ့ ကအေ႐းၾကီးတယ္ေလ လို ့ေတြးၿပီးအလုပ္ဆက္႐ွာ႐တာေပါ့။

အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ဝင္လုပ္႐င္း အလုပ္ၾကီး႐ပါေစလို ့ ဆုေတာင္း႐တာလဲအေမာ။Interview ေတြကလည္း သြားလိ္ုက္တိုင္းအဆင္မေၿပ။ ဒီၾကားထဲ Interview သြား႐တဲ့ေန႐ာက လိုင္းကားမေ႐ာက္႐င္ အခ်ိ္န္ပိုင္း လုပ္လို ့ ႐ သမွ်ေလးေတြက ေလွ်ာ့သြားၿပန္ေ႐ာ၊ သြားလို ့ အဆင္ေၿပ႐င္ေတာ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေလးေတြနဲ ့ အၿပန္လမ္းေလးမွာ စိတ္ဓာတ္ေတြတက္ၾကြ လို ့။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ခန္းၾကီးတစ္ခု႐ဲ ့အေပၚက႐ုံးခန္းၾကီးတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ပုံကိုစိတ္ကူးနဲ ့ ၿမင္ေယာင္ၾကည္ ့ၿပီးၾကိတ္ၿပံဳးမိၿပန္ေ႐ာ။ အဆင္မေၿပၿပန္ေတာ့လည္း ေလထဲတိ္ုက္အိမ္မေဆာက္ႏုိင္ၿပန္ဘူးေပါ့။ CV ကလည္း ၿပင္႐ လြန္းလို ့ အထဲကကိုယ့္႐ုပ္ကိုယ္ေတာင္ ၿပန္အားနာေနၿပီ။ အထဲမွာေ႐းထားတဲ့ ဘြဲ ့နဲ ့ အ႐ည္အခ်င္းေတြကိုေတာင္သံသယ ၿဖစ္ခ်င္လာၿပီ။ မိိမိ့ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႉ ဆိုတဲ့ဟာကို ကုိယ့္ကိုယ္ကို ဆိတ္ဆြဲၿပီး ၿပန္သတိေပးေန႐တယ္။


တေန ့တေန ့ ဝယ္လိုက္႐တဲ့ သတင္းစာ၊မ႐ွိ မဲ့႐ွိ မဲ့ပိုက္ဆံေလးေတြနဲ ့။ ကြန္ပ်ဳတာလဲ ေခါင္းေတာ္ေတာ္မူးၿပီးပင္ပန္းေနမွာပဲ၊ အားတင္းထားကြ လို ့ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညာသံေပး ထား႐တယ္။ ေအာ္အခုမွ ကမာၻ ့ႏုိင္ငံေတြမွာ လူေတြဘာေၾကာင့္ suicide လုပ္ၾကတယ္ဆို တာကို နဲနဲ နားလည္ ေပးလို ့႐လာတယ္။ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္႐မွာကိုေတာင္ ႐ွက္လာတယ္။ ေခါက္ဆြဲၿပဳတ္ေတြကို လဲ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ပိုမုန္းလာတယ္။

ဒီအိပ္မက္ဆိုးၾကီးထဲကေန လြတ္ေၿမာက္ခ်င္လွၿပီ။…………..

ဒီလိုနဲ ့ ညဘက္အခ်ိ္န္ပိုင္း အလုပ္အၿပီးမိုးေတြ႐ြာတဲ့မနက္တစ္္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ၿပန္ေ႐ာက္ ေ႐ မိုးခ်ိဳးၿပီး အိပ္ဖို ့ၿပင္တုန္း ဖုန္းဝင္လာတယ္။ Interview ေခၚတဲ့ဖုန္း။ လူက မ်က္လံုး စင္းစင္းနဲ ့ ပဲၿပန္ေၿဖေန႐တယ္။ သူကလည္း ဒီေန ့လာႏုိင္မလား၊ ၅ နာ႐ီေလာက္ဆို အဆင္ေၿပမလားနဲ ့ ေမးေနတယ္။ ကဲဒီေလာက္ေတာင္ၿဖစ္တာ လာႏိုင္တယ္ အဆင္ေၿပတယ္လို ့ေၿဖလိုက္တယ္။

ေ႐ာက္သြားေတာ့ ကိုယ္တပိုင္းက မိုးမိထားလို ့ၾကြက္စုတ္ၿဖစ္ေနၿပီ။ ေမးသမွ် ေမးခြန္းေတြကို ခ်မ္းခ်မ္းနဲ ့ ပဲေၿဖေန႐တယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း အေသးစိတ္ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကိုေက်းဇူးတင္တယ္။ သူေမးတဲ့တခ်ိဳ ့ေမးခြန္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿပန္ၿပီးေႏြးေထြးသြားေစတယ္။ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူကေမးတာခဏ ႐ပ္ကာ ႐ုတ္တ႐က္ သူ ့႐ဲ ့အလုပ္ခန္းထဲလိုက္ၿပ ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လုပ္ႏုိင္မလား လို ့ေမးတယ္။ သိပ္လုပ္ႏိုင္တာေပါ့ လို ့ေၿဖေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို Interview အခန္းထဲၿပန္ေခၚလာၿပီး offer စလုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္႐င္ထဲမွာ ကုလားဘု႐ားပြဲ လွည့္ေနၿပီ။ ဝမ္းသာမႉေတြကို မ်က္ႏွာမွာ မေပၚ ေအာင္ ထိန္းထားၿပီး ခဏခဏ ၿမိဳခ်ေန႐တယ္။ေနာက္ဆံုးမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အဆင္ေၿပၿပီး အိုေကသြားတယ္။ သူ ့ကို ႏုတ္ဆက္ၿပီးအထြက္ ကၽြန္ေတာ့္ေၿခေထာက္ေတြေၿမၾကီးနဲ ့ေတာင္မထိေတာ့ဘူးထင္႐တယ္ဗ်ာ။

အေဆာက္အဦးအၿပင္ေ႐ာက္ေတာ့ ႐ြာေနတဲ့မိုးေတြလဲတိတ္၍ေနၿပီ။
ကၽြန္ေတာ့္ေပ်ာ္႐ႊင္မႉေတြကို ေႏြးေထြးဆဲၿဖစ္ေနေအာင္တိတ္ေပးထားတာ ထင္ပါ႐ဲ ့။…….